DËNIM I MERITUAR

                                    DËNIM I MERITUAR

                                    Ka ca kohë që më është prishur gjumi

                                    Dhe kush ma prish,unë atë e di.

                                    Ma prish ti, që rrugën humbe për te unë

                                    Apo unë, që humba rrugën për tek ti.

                                   

                                    Por unë vet nuk dija të të doja

                                    Ndonëse ti ishe gati gjithçka të ma falje...

                                    Dhe prisje mua që të veproja...

                                    Kurse unë u drojta nga vlera e thesarit.

                                    Po,vet jam fajtor që nuk të dashurova,

                                    Që me ty dhe veten luajta pa dashur, pa kuptim

                                    Tani në ëndrra ti më shfaqesh dendur ,

                                    Sa gjumi më është kthyer në një ankth pa mbarim.

                                   

                                    Ç’do ëndërr që shoh ka fytyrën tënde

                                    Çuditërisht të qeshur , që gjithnjë më fton të vij

                                    Dhe unë, i mbytur në djersë, shpejtoj hapat,

                                    Por ty asnjëherë, kurrë s’të arrij.

                                    Dhe drita e mëngjesit më bën të ndërgjegjshëm...

                                    Si një kirurg më pret në zemër, në shpirt

                                    Në të vërtetë unë e meritoj dënimin

                                    Dhe, për të qenë i sinqertë, e meritoj dyfish.

                                                Petrit Qejvani