STOP NJË ÇAST POLITIKËS, TË BËHEMI QYTETARË!

           STOP NJË ÇAST POLITIKËS, TË BËHEMI QYTETARË!

                                                                     Nga Petrit Qejvani

            Në këto ditë me temperaturë të lartë media e shkruar dhe ajo televizive, megjithëse japin edhe pamje nga plazhet për të na freskuar sadopak imagjinativisht, nuk largohen dot nga fonderia e politikës, ku derdhen kallëpet ë politikave dhe politikanëve rishtarë, si në parti, ashtu dhe në qeveri. Të vjetër ë të rinj, të mundur a të dorëhequr, fitimtarë ende pa çelsat e qeverisë në dorë dhe të mundur, por me çelsat ë shtetit në brez , të gjithë janë “populli”  që popullon hapësirën mediatike gjerë e gjatë.    E di që politika është kurthi, por dhe gjahu më i majmë i medias. Por a do merremi edhe me përditshmërinë tonë? A do kujtohemi për mjedisin ku frymojmë, ku lëvizim, ku jetojmë?A do të kujdesmi për cilësinë e jetës sonë?

            Në këto ditë korriku, duket se askujt nuk i shkon ndër mend fare për “hije” dhe as kujtohen tek dëgjojnë e shohin sëpatat dhe rruspat barbare që po shkulin dhe pemët e fundit në qendër të kryeqyetit, diku në Korçë, ku pishat e prera duken si njerëz të ekzekutuar pas një masakre, ashtu si edhe në qytetet e tjera!.A nuk po shkretohen qytetet tona? Nuk i krahasoni pak me ato të vendeve të tjera?

            A e vlen të vazhdohet me Lulin, me Doktorin, Olldashin,Topallin, Patozin, Lefterinë, me qeverinë e re , të cilën  nuk e kemi akoma e ku di unë tjetër.? Asnjë prej tyre nuk prodhon oksigjen për mushkëritë e qytetarëve. Ata janë të pasur.Oksigjeni i tyre është paraja. Secili prej tyre, megjithë rëndësinë që ka, nuk vlen sa një pishë dhjetravjeçare në një vend ku betoni terrorizon gjelbërimin. Por këtë ata ë mësojnë kur kanë përballë qytetarë të civilizuar dhe jo skllevër partie.

            Në këtë kasaphanë të vërtetë dhe jo figurative media ë çdo lloji duhet të ngrinte një stuhi të paparë sulmesh ë denoncimesh kundër atyre që kanë lejuar apo urdhëruar prerjen e pemëve në qendër të kryeqytetit , pavarësisht alibive hileqare dhe korruptive, duke luajtur me besimet dhe besimtarët.

             Krimet ambientale janë ndër më të rëndat që duhen ndëshkuar, të bëra këto 23 vjet katrahurë “demokratike”. Është e habitshme sesi të gjithë, qytetarë, media shoqëri civile (përjashto politikanët që nuk duan t’ia dinë) bëjnë sikur nuk shohin, sikur nuk dinë të krahasojnë qytetet tona me ato të botës  plot parqe e lulishte në mes të qyteteve me hektarë të tërë gjelbërim. Të tjerët po gjelbërojnë shkretëtirat, kurse ne po shkretëtirojmë një vend mesdhetar! A nuk e shohim të gjithë kur kthehemi nga udhëtimet, qoftë dhe nga vendet fqinje, që pikërisht sa futesh në tokën tonë gjelbërimi mpaket, thahet, pritet si me thikë? Dic komentojmë me miqtë dhe pastaj harrojmë, përshtatemi me gjëndjen, na mbyt rutina, dorëzohemi. Ndjehemi të pafuqishëm të bëjmë dicka.Kështu është  kultivuar me dekada njeriu pasiv shqiptar. Pa le të ashtuquajturën shoqërinë civile shqiptare të korruptuar, fasadë e qeverive si dhe inetelektualët pa shtyllë kurrizore të lakuar sa andej këndej. Për të mos folur për shakaxhinjtë e “pavarur”!. Dhe  mediat vazhdojnë avazin : Zgjedhjet në PD ishin vjedhje (prandaj s’ka si bën zgjedhje të ndershme eletorale kjo parti), mandej kjo parti do përçahet (gjë aspak e pamundur) dhe lenë si qyqarë pa mbështetje një çetë të vogël ambjentalistësh sa tragjikë, edhe komikë (sepse janë të vetmuar dhe të pafuqishëm para betonit të korrupsionit qeveritar), që nuk përtojnë të thërrasin, kur vritet gjelbërimi, që kërkojnë të sensibilizojnë shoqërinë shqiptare pa nerv qytetar, një shoqëri e nënshtruar, jo indiferente (indiferentizmi do të ishte luks në këtë rast, sepse indiferentizmi është veçori e vendeve të zhvilluara me standarte relativisht të lartë jetese.) Po kujt t’i flasësh, thuaj! Veç zëra të vetmuar aty-këtu. Askush s’të dëgjon. A nuk është ky një turp?!

            Çfarë qytetarësh jemi ne? Mjafton një kostum firmato, një makinë, një minifund, një kafe në Rogner apo te Blloku dhe  ca trukim  fytytës për të qenë qytetar modern europian?! Nuk krahasohemi dot as me turqit për kurajën qytetare (kujto demonstratat në sheshin Taksim që e detyruan kryeministrin arrogant Erdogan të tërhiqet). Nuk kam asgjë me turqit, por ata nuk janë një demokraci pararojë, që të shërbejë si model për ne.

            Njëlloj si 70-80 vjet më parë shoqëria shqiptare vegjeton, e lodhur dhe e poshtëruar historikisht nga qeveritë.  Për fat të keq ka mbetur aktuale thirrja e Migjenit ( megjithëse borgjezët hajdutë shqiptarë nuk e duan Migjenin sot) për përgjumjen e shoqërisë shqiptare të kohës së vet, kur shkruante: “O si nuk kam një grusht të fuqishëm\ malit që s’bzan në zemër me ja njeshë…” Dhe sa kohë do duhet që mali të “bzajë”? Por, para se të bzajë mali, duhet të bzajnë intelektualët, sepse ata janë lokomotivat e shoqërisë. Si në vitet ’30. Ku janë intelektualët e sotëm krahasuar me ata të viteve ’30 ? Ca liliputë, pa sovranitet dhe integritet moral, që lëpijnë sot atë që pështynë dje. Prandaj qytetarët nuk kanë modele për të ndjekur. Një shoqëri, që i mungojnë modelet (pozitive), do rropatet gjatë në rrugën e progresit e qytetërimit. Kur do të vijnë ata?

 Dhe sa kohë do kalojë që të gjithë ne të bëhemi njëmend qytetarë? 

Botuar ne gazeten Tema, 1.08.213