MEHMET SHEHU NUK ISHTE SI MUHARREM BAJRAKTARI!

                        MEHMET SHEHU NUK ISHTE SI MUHARREM BAJRAKTARI!

                                                            Nga Petrit Qejvani

            Edi Rama gjeti 9 Majin, ditën e triumfit mbi nazifashizmin, për të shprehur qendrimin e tij në lidhje me Luftën Antifashiste të popullit shqiptar dhe aktorët e kësaj lufte, duke iu përgjigjiur kështu sulmeve të bëra nga të dy krahët e politikës: djathtas e majtas. Ai u dha një përgjigje thuajse simetrike si të djathtëve, ashtu dhe të majtëve, (më të majtë se ai vet), ndonëse akuzat ishin asimetrike. Ashtu si dhe qëllimet e tyre. Dhe sërish nuk i përmendi me emër protagonistët dhe antagonistët ë saj. Besoj se kjo nuk u ka pëlqyer të dyja palëve. Rama u ikën atyre si djalli themjanit

            Për të  treguar  se e vlerëson Luftën antifashiste dhe ata që e bënë atë, ai i thirri veteranët në "shtëpinë e tij", në kryeministri. Qasja që i beri Luftës ishte origjinale si inskenim, por edhe si ligjerim politik. Gjuha ishte e bukur, ndonësë ca ezopike, më tepër me nënkuptime e aludime sesa direkte, siç duhet të jetë në këto raste. Veçanërisht me veteranët, që nuk kanë shumë kohë, energji dhe freski për të ndjekur dhe shijuar frazat relativisht të gjata dhe të letrarizuara të kryeministrit. Por idetë ishin të drejta në përgjithësi dhe të balancuara në kontekstin e Europës së sotme, po të mos kemi parasysh një inkosekencë,që do të vinte më pas.

            Kryeministri, ashtu siç pritej, bëri vlerësime të larta për luftën tonë antifashiste,ndonese pa patetike dhe  pa i përmendur  forcat politike dhe ushtarake, që ishin protagonistë të asaj lufte, pa le të udhëheqësve politikë dhe komandantëve të saj. Në këtë pikë Rama është gjithmonë në siklet dhe i kompleksuar. Ajo që nuk dihet ende është se në c’masë kjo vjen prej trysnisë së sulmeve të së djathtës apo e ka dhe bindje të vetën, duke patue parasysh ca deklarata të tij të kahershme për komunistët. Nëse e ka prej sulmeve të së djathtës, në një farë mase ka të drejtë, pasi përmendja e rolit të komunistëve dhe, veçanërisht e Enver Hoxhës, shkakton një  alergji dhe reaksion agresiv akuzash ndaj tij nga e djathta, që nuk e vlerëson Luftën tonë antifashiste për “shkak” të Enverit!... Ai e di që ish-shërbëtori mjek i bllokut, Berisha, është gati ta sulmojë si “neobllokmen dhe enverist”. Por edhe ndërkombëtarët do ta shihnin me dyshim në këtë rast. Bile për këtë shkak iu shmang edhe 5 majit shqiptar dhe gjeti 9 majin evropian, i cili, duhet thënë e përfshin edhe 5 majin tonë antifashis dhe “komunist”. Kurse 9 Maji, ndonëse ka edhe kontributin madhor të komunistëve europianë (sidomos të  Ushtrisë së Kuqe dhe Stalinit brenda), është më tepër antifashist, duke patur dhe antikomunizëm brenda.

            Ndërkaq kryeministri nuk e sulmon opozitën, kur ajo mbron ish bashkëpunëtorët e fashizmit dhe nazizmit, kur i dekoron dhe iu ngre monumente e buste për “inat të Enverit”, që luftoi për çlirimin e Shqipërisë! Por kjo është një çështje tjetër, që do “nxehet” e do shkaktojë elektricitet të madh sa më tepër i afrohemi 70-vjetorit të çlirimit dhe Rama nuk do mundë t’i shmanget dot. Sepse nuk ka kuptim të flitet e festohet përvjetori i Çlirimit dhe të mos përmenden çlirimtarët dhe udhëheqësi i tyre.

            I vetmi qëndrim realist do ishte ky: Enver Hoxhës i duhen  njohur meritat e luftës, ashtu siç i njihen  “meritat” e dikaturës së tij. Dhe kjo nuk është aspak nostalgji, por respekt për të vërtetën. Por, e inkuadruar në ditën e Europës, të filozofisë dhe  proceseve të sotme integruese, fjala e Ramës, në termat kryesorë, ishte korrekte.

            Megjithëse Rama iu shmang sa mundi përmendjes së emrave të forcave politike të kohës së luftës dhe emrave të përveçëm të protagonistëve e antagonistëve në emër të unitetit e kohezionit të cënuar social për shkak të luftës së paprinciptë politike, iu referua dy emrave të njohur të skenës së Luftës antifashiste: Mehmet Shehut dhe Muharrem Bajraktarit, njeri komunist dhe komandant i shquar partizan dhe tjetri një feudal kolaboracionist. Dhe këtë nuk e bëri drejtpërdrejt, por nëpërmjet një të treti, (një komandanti batalioni gjerman), duke cituar në ligjëratë të drejtë konsideratat e oficerit gjerman për të dy dhe nuk mbajti vet asnjë qëndrim ndaj tyre. Por nuk është keshtu zoti Rama! Nuk mund të barazohet M.Shehu, një luftëtar i lirisë, një anifashist i orëve të para (të mos harrojmë pjesëmarrjen ë tij në luftën e Spanjës kundër diktaturës fashiste frankiste) me një feudal kolaboracionist, pavarësisht ç’bëri më vonë M. Shehu. E kuptoj që duhet kohezioni kombëtar se jemi përçarë keq për hir të politikës, por uniteti nuk mund të ngrihet mbi baza false, por mbi të vërteta. Kështu ndërtohet një shoqëri e emancipuar dhe jo hileqare.

            Dhe e vërteta është se M. Shehu në luftë ishte një çlirimtar, ndërsa M.Bajraktari një kolaboracionist. Kurse pas çlirimit M.Shehu ishte në kupolën e diktaturës, ndonëse e pësoi edhe vet prej saj. Me konsideratat e  një oficeri gjerman kryeministri mendoi se  i lau duart me luftën dhe personazhet e saj, ndonëse ata të dy të jepnin rastin të shprehesh për anatominë e luftës dhe rolin e forcave të ndryshme në këtë luftë. Përndryshe e mira do ishte të mos përmendeshin. Duke dashur t’i largohej një vlerësimi për luftën dhe aktorët e saj nëpërmjet “përdorimit” të një oficeri nazist, që nuk e di pse e ka zgjedhur për referim, kryeministri ka rënë  më keq në grackën e saj.

            Kjo tregon se sa e vështirë  është të flasësh për Luftën, pa përmendur aktorët e saj dhe rolin e tyre. Prandaj Lufta na “ngatërron” edhe sot e kësaj dite…Kurse oficeri gjermanit ishte fare i qartë: i quante banda formacionet e komanduara prej tyre, që më shumë luftonin me njeri-tjetrin sesa me gjermanët!...Pra, me fjalë të tjera , një lloj lufte civile! Ky është një qendrim i gabuar i zotit Rama (dhe jo i gjermanit),pasi kjo është teza e ballistëve kolaboracionistë dhe pasardhesve të tyre sot. Shpresoj të jetë  një “lapsus kalami”, siç thotë Frojdi, në mos një lajthitje me gjithë atë tiradë  vlerësimesh  të luftës antifashiste, që  bën nul gjithçka u tha për luftën dhe veteranët. Ndoshta kjo ka ardhur edhe prej sikletit për të vlerësuar njëlloj dy armiq të njeri-tjetrit. “Për ta patur  mirë” me të dy palët, kur secila palë mendon se ka vetëm ajo të drejtë. Kështu ndodh sa herë mendon për të pajtuar një gënjeshtër me një të vërtetë. Gjë e pamundur!  Nuk e di  si e kanë ndjerë veten veteranët pas kësaj! Pasi ju, zoti kryeministerr, në këtë mënyrë ua keni rrëzuar kauzën dhe qëllimin e luftës, që ishte :luftë kundër okupatorit fashist për çlirimin e atdheut. Kështu bie edhe humbet kuptimin heroizmi dhe sakrificat e luftës. Edhe kontributi i veteranëve. C’janë këta veteranë, “veteranë të luftës civile”?!  

            Lufta kundër pushtuesit nuk është luftë civile, edhe kur me pushtuesin bashkohen disa bashkatdhetarë të tu, sic ndodh jo rrallë! Sic ndodhi edhe në disa vende të mëdha europiane gjatë Luftës së Dytë Botërore. Këte na mëson Lufta antifashiste, këtë na mëson historia!

Botuar ne gazeten "Shekulli" date 11.05.2014 me titullin "Dy figura aspak te njejta" dhe te gazeta Telegraf date 12.05.2014