NISHANI NUK LUAN NGA ISTIKAMI

                        NISHANI NUK LUAN NGA ISTIKAMI

                                         Nga Petrit Qejvani

            Tashmë është e qartë për të gjithë se qeveria do ta ketë të vështirë, në mos të pamundur, luftën kundër korrupsionit, pa një drejtësi të reformuar. Ky reformim duket se po sabotohet sistematikisht prej sistemit të korruptuar keqas të drejtësisë shqiptare që po shkruan një nga faqet më të errta dhe më të turpshme të historisë së saj. Dhe një pengesë e madhe në këtë rrugë është presidenti Nishani dhe gjithë piramida e drejtësisë, e prodhuar kur në pushtet ishte Partia Demokratike. Kupola i ka dhënë “besën” partisë dhe nuk luan nga istikami. Sidomos presidenti Nishani si ish-ushtarak me qetësinë  dhe retorikën e tij antiqeveritare dhe anti-reformë nuk ka ndër mend ta braktisë istikamin, që i caktoi Partia e tij para se të ikte nga pushteti. Ai, qysh në fillim, i ka dhënë sinjale të qarta qeverisë se nuk ka ndër mend ta “tradhtojë” partinë e tij. Bashkë me drejtuesit e tjerë të kupolës së gjyqsorit i kanë dhënë sigurinë dhe premtimin Berishës dhe ish-qeveritarëve  të PD- së se nuk ka për t’i gjetur gjë në rast rotacioni politik për zullumet e bëra..

            Dhe qëndrimet dhe faktet ë deritashme tregojnë se ata po e mbajnë betimin ë bërë. Para qindra denoncimeve dhe kallëzimeve penale të bëra nga drejtues të dikastereve dhe institucioneve për afera korrupsioni të ish-qeveritarëve, edhe publikisht të njohura, prokuroria dhe prokurori i Përgjithshëm as shohin dhe as dëgjojnë.

            Shikoni cfarë situate tragjikomike është në Shqipëri: ministra, që dërgojnë dosje në prokurori dhe prokurorë që nuk denjojnë t’i hetojnë. Pastaj ministra, që ankohen te presidenti, i cili tallet me shqetësimet e tyre, duke iu treguar se drejtësia është e pavarur nga qeveria, por ama... e varur nga opozita!..Paradoks,apo jo? Megjithatë një ministër (Saimir Tahiri) tregon se është i palodhur. Ai, sic deklaroi para ca ditësh, do vazhdojë t’i shkruajë serisht presidentit dhe do t’i ankohet për gjykatat, që lirojnë kriminelë, të cilët, sapo dalin nga burgu, ekzekutohen nga ta që iu kanë borxhe!..Pas  kësaj, të dëshpëruar, këta ministra  “qajnë hallin “ e tyre nëpër ekrane, si vendet e vetme ku mund “të falen”! Kjo duket e pabesueshme, po t’ia thuash një të huaji. Është vërtet krejt absurde.Por realiteti shqiptar i tillë është. Sigurisht nuk është fjala për statusin e drejtësisë në një demokraci të konsoliduar. Është fjala për demokracinë “alla shqiptare.”

            Drejtësia shqiptare është pjesa më e korruptuar e sistemit. E thënë dhe stërthënë nga qytetarë, opinionistë dhe forume e organizma kombëtare e ndërkombëtare, aq sa i ka dalë boja. Edhe vet kam shkruar disa herë për të dhe ndjej neveri, jo vetëm për “drejtësinë” shqiptare,por edhe për fjalët ë thëna në adresë të saj,gjersa agjë nuk ndryshon. Ndoshta pse është thënë e stërthënë jemi mësuar tashmë me të  dhe ndryshimi që presim bëhet i pamundur. Ku ka fjalë shumë, nuk ka vepra. Kjo është fitore për të ashtuquajturën drejtësi tonën. Dhe tingëllon si “gallatë” dhe ironike që pastaj kjo drejtësi pise ka detyrën të pastrojë krejt sistemin! Këtë e dinë të gjithë, shqiptarë dhe të huaj.

            Politika e ka katandisur në këtë derexhe për ta patur skllave të saj për të mos u ndëshkuar për abuzimet e saj me pushtetin. Do te ishte e kuptueshme që drejtësia të trysnohej dhe t’i nënshtrohej një shumice arrogante, për shembull. Por është e padëgjuar dhe unikale që drejtësia  të varet prej opozitës, si në Shqipëri! Dhe ky është një rast për ta “pasuruar” historinë e korruptimit të drejtësisë prej pushtetit politik në rang ndërkombëtar.  Kontribut goxha i madh i Shqipërisë si rast “sui generis”! Në vazhdën ë të qenit “rast i vecantë” si edhe në diktaturë. Kurdoherë “origjinalë” në marrëzitë dhe punët tona të këqia!...

            Mund të thuhet pa frikë se drejtësia shqiptare është roje e korrupsionit ekonomik dhe politik. Kulmi i kësaj situate paradoksale është kur kryeministri dhe presidenti  nuk komunikojnë me njeri-tjetrin, a thua se të dy përfaqësojnë dy institucione private apo dy njerëz që nuk ë kanë qejf njeri-tjetrin dhe jo dy institucionet kryesore të një shteti,që ligji i detyron të bashkëpunojnë!

            Presidenti Nishani, pak ditë pasi u caktua president ( me blerje votash nga PD-ja, e cila akuzon sot PS-në për blerje votash në Korcë!?) në një intervistë në një të përditshme të majtë deklaroi se tani e tutje nuk do të kishte më konflikte midis presidentit dhe kryeministrit! Deklaratë interesante apo jo? Qysh ato ditë mendova të bëja një shkrim për këtë deklaratë, sipas meje shumë e  dyshimtë. E kishte në parim apo kur thoshte kështu kishte parasysh si kryeministër Berishën? Zoti Nishani me këtë deklaratë me një gur vriste dy zogj:ai donte të thoshte se deri tani (atëhere) kishte patur konflikte mes disa presidentëve  dhe kryeministrit (Berishës) dhe tani nuk do ketë më, domethënë fajtorë ishin disa presidentë radhazi (edhe pse të zgjedhur prej Berishës) dhe jo Berisha. Dhe e dyta se tani kishte ardhur një president i “arsyeshëm” pra, Nishani!

            Qëndrimet e tij të sotme tregojnë se Nishani raportet kryeministër-president nuk i kuptonte si raporte institucionale, por si raporte miqsh të një partie. Pra, ai do merrej vesh me Berishën dhe jo me kryeministrin! Me sa duket Nishani mendonte se kryeministër do ishte jetë e mot shefi i partisë së tij. Sic shihet Nishani nuk e mbajti fjalën. Por blofoi. Dhe tani është në konflikt të hapët me kryeministrin Rama.

            Pothuaj në të gjitha rastet dhe veprimtaritë publike ku Nishani merr pjesë si kryetar i shtetit dhe KLD-së bie në sy, sado e mbuluar me retorikë “juridike”, kundërvënia e tij reformave të qeverisë në fushën e drejtësisë së degjeneruar shqiptare, mbrojtja e gjyqtarëve të korruptuar dhe të demaskuar publikisht si hajdutë dhe aleatë të krimit, me pasuri marramendëse si të sheikëve arabë, sic ishte së fundi dhe rasti i gjyqtarit Gjin Gjoni, i prodhuar në serat e partisë në kursin e plepave, me rritje të përshpejtuar me hormonet e politikës së PD_së.

            Që Nishani është protektor i drejtësisë së korruptuar shqiptare flet dhe qëndrimi i fundit në konferencën gjyqsore kombëtare, ku tha se reforma në drejtësi nuk duhet bërë nga politika, por nga vet gjyqsori! A thua se fliste për gjyqsorin e Zvicrës apo Suedisë! Po si do të bëhet nga vet gjyqsori, i nderuar president. kur  gjyqsori është i akuzuari i madh për korrupsion? Apo do thoni nuk është i gjithë sistemi i korruptuar, por vetëm disa(?!) nja katër a pesë gjyqtarë të korruptuar si për shembull ai gjyqtari-poet, Pojanaku, i akuzuar për ca qindarka krahasuar me aferat qindra milionëshe të kupolës së drejtësisë, kurse të tjerët janë në rregull? Po të ishtë kështu raportet ndërkombëtare nuk do ta nxinin “drejtësinë” shqiptare deri tek rapoti i fundit i DASH-it.

            Por punë e madhe c’thonë ndërkombëtarët dhe shqiptarët! E rëndësishme është që tymi të na (ju) shkojë “drejt” juve dhe sistemit, të ruhet statuskuoja dhe kështu të mos dënohët asnjë qeveritar hajdut dhe vrasës i partisë suaj. Ja pse nuk e braktisni “istikamin”, që ju ka caktuar partia (Berisha), prandaj ministrat e akuzuar për korrupsion bëjnë trimin me fletë,  tallen me dosjet e mazhorancës së stërmadhe, por cuditërisht të pafuqishma për ta shkundur “drejtësinë” shqiptare. Dhe kjo edhe falë kontributit të ndërkombëtarëve me qëndrmimet e tyre të pakuptimta: edhe e denoncojnë drejtësinë si të korruptuar, nga ana tjetër i thonë qeverisë të mos e “ngacmojë” drejtësinë. Nga njera anë thonë se nuk është dënuar asnjë zyrtar i lartë, nga ana tjetër i thonë qeverisë të mos bëhen gjyqe “politike” kur qeveria dorëzon dosjet për zyrtarëet e djeshëm të korruptuar!..Në këto rrethana Nishani ndihet i lehtësuar dhe i mbrojtur. Sepse ka “gozhdën ë Nastradinit”, që e mbron “pavarësinë “ e gjyqsorit.

            Dhe unë, si individ (jo si president) i jap të drejtë, sepse ai i ka borxhe, që nuk mund t’ia kthejë dot kurrë Berishës, pasi ai e bëri president, jo shaka. Dhe mirënjohja në planin personal njerëzor është dicka normale. Së paku nga ky kendvështrim unë e justifikoj. Sepse, pa vullnetin e Berishës, Nishani nuk do kishit as nam, as nishan! Por, si president nuk mund të justifikohet qëndrimi I tij. Në këtë kuptim kot e ka maxhoranca që pret me vullnet të pafund se mos ndryshon qëndrim. Por ajo pret se e di që ndryshimet me forcën e kartonave, që ka, tingëllojnë keq për ndërkombëtarët, ndonëse ata vetëm konstatojnë, pasi Doktori i ka lënë nëpër këmbë ca litarë qeverisë, që duan vullnet dhe vendosmëri të epërme për t’u prerë. Sepse ,sic e kam thënë në një shkrim tjetër, rotacioni politik I 23 qershorit, nuk ishte një rotacion normal për nga motivet e votuesve dhe nga përmasat e fitores, por një revolucion elektoral, në pamundësi të një revolucioni real.

            Me një fjalë situata është e tillë që, më tepër se inteligjencë, kërkon burra shteti. Ndaj pozita, duke e ditur që i ka duart të lidhura për të veprura shpejt dhe radikalisht për ta pastruar sistemin e pushtuar nga PD-ja, po mendon ca “marifete” për ndryshime strukturore të këtyre institucioneve dhe për kufizimin sa të mundet të kompetencave të tyre, gjë që nuk do kalojë lehtë dhe pa debate brënda dhe jashtë vendit.

             Maxhoranca është në hall dhe duhet të gjejë një “modus vivendi”. Ndryshe s’i mbete gjë tjetër vec të presë pa shpresë zgjedhjet e ardheshme dhe të dështojë në një nga premtimet më të mëdha të bëra gjatë fushatës elektorale. Dhe do të ishte jo vetëm dështim, por edhe turp që një maxhorancë e tillë nuk mundi të realizonte pjesën kryesore të atyre që u premtoi shqiptarëve. Pavarësisht qëndrimit të Nishanit, që nuk luan nga istikami.

Botuar ne gazeten SOT date 7.05.2014